Arşınlıyorum yine tozlu topraklı yolları
sönerken görüyorum can çekişen nurları
bir ezgi var bir yanımı üşütür bir yanımı yakar
benim göz yaşım yüzüme değil gönlüme akar
yine beni dağlamak için palazlanmış korlar
hayallerime koşuyor atlar,hem de dorlar
ben yürüdükçe kamçılıyor yüzümü sözünden rüzgarlar
nazda senden ilham alsın tarihe mal olmuş tüm meşhur yarlar
düşmesin çığ olup yollarıma ararattan karlar
katlinin eşiğindeyim ömrümün bir işaretine bakar
benim hissiyatta koçak icraatta sakar
ne olursa olsun dinmez o ezgi gönlümde çalar
bak şimdi kıpırdıyor kar altında kardelenler
sen susunca sarıyor dört yanımı elemler
bana olan bir tebessümünle yarışamaz hayır edenler
Aşkının fukarasıyım ben ey dilber
sen gül ol da ser yaprağını al elvan,bu yorgun bülbül dalına konar
mukaddesimsin buyurduğun gün gönül şerifesinde kandiller yanar
hele bir tebessüm et ne olur sönmesin gönlünde benim olan nar
dedim ya hani sen susunca , sukutunla onmaz yaram kanar
yağıyor karanlıklar üstüme senin gülüşün ancak ufku nura boyar
bir Ezgi var bir yanımı üşütür bir yanımı yakar
benim göz yaşım yüzüme değil gönlüme akar!
(Manas Aşkın DEMİRKOL)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder