Bir kırlangıç hikayesidir benim kisi,
hasret adlı uçurumlara kurulmuş yuvam...
Desem ki uçup yarin diyarına konsam,
ıslaktır, güçsüzdür kanatlarım uçamam...
Ezgi'den bir rüzgar eser üstüme
hayalleri yorgan edip çekmişim göğsüme
zillemişim gözlerim yorgundur ufka bakmaktan,
ahh bir pervaz edip ayrılsam hasret adlı kayadan ...
Bahar gelirde tane tane düşer ya toprağa cemre,
işlemişsin sen , ruhuma usuma muhale,
yine yelkenleri rüzgarınla doldurup açılıyorum kutlu hayallere...
Ey cismi nur, ruhu peri ,
benim volkanlar içinde yürüyen dertler semenderi
ve derken göklerden rahmet damıtan kanatlarıma bahşeder kudreti,
beş gün sayarım artık vuslatların fethine dikildi tuğlar başlar fetihlerin seferi...
Kırlangıç , sende bir haller var ,
ümitsiz gözlerinde beliriyor şahince bir nazar,
bugün sondur başka kalmadı pazar,
geliyorum ey sevgili , vuslata beş gün var !
(Manas Aşkın DEMİRKOL)
